Soms maak je van die tochten die je nooit meer vergeet. Zo’n hike waarbij je afwijkt van je plan, de toendra doorkruist, en onverwacht veel later een parel ontdekt.
Dat overkwam me een paar jaar geleden in 2019 toen ik de Wilderness Church niet bereikte, maar in plaats daarvan ‘s avonds bij Haapkoski Cabin belandde. En laat me je zeggen, dat was een gouden toevalstreffer.
Na een stevige 34 kilometer wandelen, terwijl mijn benen protesteerden en mijn maag een staking dreigde te organiseren, moest ik een slaapplek vinden voordat het helemaal donker werd. Uiteindelijk vond ik net voor het donker een supermooie plek bij het water, maar ik besefte nog niet wat voor magische plek ik had gevonden. De ochtend daarna, bij het eerste licht, ging ik toch wel eens op ontdekking uit naar de locaties beschreven op een houten verweerde plaat die aan de parkeerplaats stond… die cabin, die vriendschap die op het bord werd beschreven, dat moest er toch nog zijn? Dat kon toch niet anders? En ja hoor, ik ontdekte de schoonheid van Haapkoski..al duurde het even voor ik de hut gevonden had. Het uitzicht was zo rustgevend dat het voelde alsof de natuur zelf me een knipoog gaf, en dit ondanks het slechte weer!
De hut was een perfecte mix van eenvoud en functionaliteit: een stoofje om je aan te warmen, een klein venster met uitzicht op het water, een aanlegplaats voor kano’s, een houten toilet, en zelfs een plek om je afval te sorteren. Maar wat het helemaal afmaakte, was de houtvoorraad in een achterste lodge van het toilet. Alsof moeder natuur zelf een welkomstpakket had samengesteld. Zelfs in de regen hoorde ik in mijn hoofd al het knetteren van het hout in de stoof. Hier wilde ik ooit terugkomen, dat wist ik zeker.
Fast forward naar vier jaar later.
Ik had mijn vriendin plechtig beloofd het hoge noorden te laten zien, maar over Haapkoski had ik wijselijk gezwegen. Toen we aankwamen, pakte ze meteen haar telefoon om een foto/film te maken – dat is haar “waauw”-reactie … ik denk dat veel mannen hun vrouw/vriendin hierin zullen herkennen. Maar ik hield de ultieme verrassing nog even achter. We waren nog maar gewoon op het kampeerterrein, waar ik vorige keer het ook al leuk vond, maar het echte “waauw” dat ze nog moest ontdekken wist ze nog niet. Ik zei dat ik even heel vlug iets moest verkennen en ging eerst even op mijn eentje nog eens op verkenning naar de hut. Ik liep snel naar de hut, maar dat snel deed me wel even verbazen – de hut leek verder te liggen dan ik me eerst initieel kon herinneren. maar de wandeling …eu zeg maar spurt ernaartoe voelde als een reis terug in de tijd. Maar oef, ze was er nog! : het stoofje, de houten bankjes, en dat gevoel van absolute rust..
Ik haastte me terug naar de auto alsof ik een Vitesse pilletje in mijn gat had geduwd. Mijn vriendin keek me aan alsof ik gek was geworden, maar ze liet zich meesleuren. Eenmaal bij de hut aangekomen, was ze compleet van haar sokken geblazen. Jackpot.–> ja ja dat wordt sex vanavond…
Ik kookte een heerlijke maaltijd terwijl de krekels een concert gaven en het water zachtjes tegen de oever klotste. De zon ging onder, de lucht kleurde in tinten roze en oranje, en wij zaten daar op dat houten bankje, genietend van alles om ons heen. Dit was puur genieten – geen filters, geen opsmuk, gewoon natuur op zijn best.
Ze wilde natuurlijk in de hut slapen, maar laten we eerlijk zijn: onze ruggen zijn niet meer wat ze ooit waren. Dus kozen we voor comfort in de overlander. Maar zelfs dat kon de magie van die avond niet temperen. We lachten, praatten, en genoten van een moment dat perfect aanvoelde.
Haapkoski Cabin is een plek die je niet zomaar vergeet. Voor mij was het een wederzien met een oude vriend, en voor haar een nieuwe ontdekking die haar sprakeloos maakte. En dat is precies wat reizen zo bijzonder maakt: het onverwachte, het delen van bijzondere plekken, en het besef dat de mooiste momenten vaak de simpelste zijn.
Haapkoski Cabin: toegankelijk per boot? fiets? camper? overlander? …..
Als je denkt dat de Haapkoski Cabin slechts een vredige stop is langs je Scandinavische reis, denk dan nog eens goed na! Het eerste deel van de reis naar de cabin lijkt misschien een vriendelijke uitnodiging met takken die zachtjes je voertuig krassen – noem het gerust natuurlijke ‘pinstriping’ die je gratis meekrijgt. Maar laat je niet misleiden door de schijnbaar eenvoudige toegangsweg. hoezo?
Zodra je de verharde weg verlaat, begint het echte avontuur. De overgang van de beschaafde wereld naar het bos is kort maar krachtig, met een hellingshoek die zelfs de meest stoere overlanders even doet slikken. Al ziet het er echt normaal en vredig uit dat je denkt dat je nog kan nemen met de Lada van je grootvader… echter… zelfs met mijn overlander hoor je de trekhaak de grond kussen – een soort groet terug aan de natuur, of een smeekbede om genade, afhankelijk van je perspectief.
(Vooral als je van de bosweg terug de verhade weg opdraait, is het een ongemakkelijke hoek, nu pickups steken al iets uit achter de achteras en staan veel hoger van de grond dan een camper dus wees gewaarschuwd)
Verspreid in het bos liggen diverse inhammetjes, perfect voor een pauze met zicht op het water. Alhoewel, ‘perfect’ als je overlander graag een beetje schuin staat – slapen op een helling kan deel uitmaken van de charme, toch? Camperbezitters, pas op: dit is geen plek voor lange voertuigen met een sleep achter de achterwielen. Tenzij je graag een nieuwe vorm van extreme sport wilt introduceren: extreme parkeren. En ik raad hem eigenlijk af voor elke camper die niet wat hoger van de grond ligt! (als je merkt dat het een probleem kan zijn… rijd dan achteruit terug de weg op)
De cabin zelf is het makkelijkst bereikbaar per boot (kano of kajak), en laat dat nou net de meest stijlvolle manier zijn om te arriveren. Maar geen zorgen, mocht je geen zeebenen hebben, dan is een wandeling ook een prima optie.
Haapkoski Cabin is de perfecte plek om even te herbronnen en te genieten van wat de Finse natuur op een eenvoudige wijze te bieden heeft. Eenvoud, rust, en misschien een paar nieuwe krassen op je voertuig als souvenir. Wat wil een avonturier nog meer?
Nerdy Deep Dive in Haapkoski
Haapkoski Cabin: Een Tijdreis en Toevluchtsoord voor Avonturiers
Diep verscholen in de uitgestrekte wildernis van Finland, nabij Inari, ligt de Haapkoski Cabin, een plek doordrenkt van geschiedenis en omgeven door de ongerepte natuur van Juutuanjoki. Oorspronkelijk gebouwd in 1932 als een hut voor een waterbailliff, heeft deze locatie zich getransformeerd tot ee§n openbare daghut, toegankelijk voor kajakkers, kanoërs en avonturiers die de schoonheid van de rivier willen ervaren.
Geschiedenis en Herkomst
De Haapkoski Cabin werd voor het eerst opgericht in 1932 en later, in 1960, verplaatst van Ritakoski naar haar huidige locatie, twee kilometer stroomopwaarts langs de rivier. Deze verplaatsing was bedoeld om een strategischer punt langs de Juutuanjoki te bezetten, waar vissers en reizigers beter gebruik konden maken van haar faciliteiten.
Huidige Staat en Toegankelijkheid
De toegang tot de cabin is niet zonder uitdaging; het pad naar de parking is ruw (in korte maar steile hellingshoek) en kan moeilijk zijn voor standaard voertuigen. Ook het pad naar de hut is niet zonder slag of stoot als je opgebroken houten wandelpaden ziet dan zit je goed, dit ligt er al zo bij van in 2019 toen ik er de eerste keer kwam en vermoedelijk al veel eerder. Desondanks wordt het onderhoud van de hut en de omliggende faciliteiten, waaronder de toiletten en afvalsorteerbakken, zorgvuldig bijgehouden door liefhebbers en lokale autoriteiten. Een vermeldenswaardig detail is dat ondanks het ontbreken van online promotie op officiële toeristische sites, de cabin zeer goed onderhouden is. Dit benadrukt haar rol als een essentiële tussenstop en rustplaats voor waterrecreanten.
het meest vreemde is dat de officiele toeristische dienst van finland de locatie offline heeft gehaald:
https://www.luontoon.fi/fi/haapakoskipaivatupa
Voorzieningen en Kenmerken
Binnen de houten muren van de Haapkoski Cabin bevindt zich een houtkachel, tafel, en lange banken die, indien nodig, als noodslaapplaats kunnen dienen. Buiten is er een vuurplaats en een groep tafels voor bezoekers om te ontspannen en van de natuur te genieten. Een nabijgelegen toilet en een houten schuurtje voltooien de voorzieningen die bezoekers een comfortabele ervaring bieden tijdens hun avonturen.
Een Levendige Herinnering
In een interview uit 2001 herinnerde Reino Nikula zich zijn bezoeken in de jaren ’60, toen hij samen met een vriend de hut bezocht. Ze troffen er drie mannen aan, maakten koffie, en luisterden naar verhalen over het vissen bij Antti’s Rock — een getuigenis van de levendige gemeenschap die rondom de hut heeft bestaan. En staat vermeld op de hut.
Slotgedachten
Haapkoski Cabin staat als een monument van het Finse buitenleven, een getuige van verhalen en levens die zich door de jaren heen langs de rivieroever hebben afgespeeld. Het biedt een zeldzame combinatie van afzondering en gemeenschap, waardoor het een perfecte bestemming is voor diegenen die de Finse wildernis willen ervaren op een manier die zowel authentiek als persoonlijk is.