Op een donkere, mistige avond begon ik aan de beruchte Fv500-weg naar Lysebotn nadat ik per ongeluk mijn GPS op voetgangersmodus had gezet in plaats van op voertuigmodus, wat leidde tot een omweg van 600 km. Ondanks de duisternis en de mist die mijn humeur bedrukten, was mijn avontuurlijke hart onverschrokken. Terwijl ik langs de slingerende weg reed, doorboorden de koplampen van mijn auto de dichte duisternis. Plotseling verscheen er een scherpe haarspeldbocht, en tot mijn verbazing stuitte ik op een kudde schapen die de weg blokkeerden. Geschrokken maar vastberaden wist ik een botsing te voorkomen door snel te remmen — uitwijken was geen optie vanwege de smalheid van de weg, maar gelukkig hielp mijn verminderde snelheid.
Deze onverwachte ontmoeting herinnerde mij eraan dat ik midden in de nacht op een van de meest afgelegen bergwegen van Europa was. Met hernieuwde vastberadenheid vervolgde ik mijn reis naar Lysebotn, waarbij elke kilometer van de smalle, kronkelende weg mijn onverdeelde aandacht eiste.
Bij aankomst in het kleine dorpje aan het oostelijke einde van de Lysefjorden voelde ik een diep gevoel van voldoening. Uitgeput van de nacht ervoor niet geslapen te hebben, had ik de route voltooid zoals ik die had voorgesteld, zij het midden in de nacht. Dit avontuur diende als levend bewijs van de beweringen dat deze weg een van de gevaarlijkste van Europa is, wat ongetwijfeld bijdraagt aan zijn status als top toeristische bestemming in Zuid-Noorwegen. Ik had toen nog geen idee dat ik later veel ergere dingen zou tegenkomen, hoewel de mist en de nacht de moeilijkheidsgraad wel enigszins verhoogden. En dit deed me ook begrijpen waarom zoveel Nog met extra grote koplampen reden zoals in de jaren 90 wel zag op de eerste getunde wagens.
De Fv500 staat bekend om zijn spectaculaire uitzichten en uitdagende pad, en trekt jaarlijks ongeveer 100.000 toeristen (helaas), die allemaal een glimp willen opvangen van de beroemde Kjeragbolten. Deze iconische kei, geklemd tussen twee bergwanden op een hoogte van 1000 meter boven de Lysefjord, is voor velen een hoogtepunt.
Echter, in de rij staan in de natuur is niets voor mij. Maar de ware parel van de Fv500 openbaart zich net voorbij de parkeerplaats van Kjeragbolten. Hier begint een gedeelte van de weg dat door ervaren avonturiers wordt omschreven als intens uitdagend. Voor diegenen die reizen met grote campers, kan dit het eindpunt zijn; de weg voorbij dit punt vereist aanzienlijke rijvaardigheid en concentratie.
Verderop ligt een tunnel met een haarspeldbocht – een unieke en onvergetelijke ervaring, vooral indrukwekkend bij daglicht. Je passeert ook de waterkrachtcentrale van Lysebotn, waar water 620 meter naar beneden wordt gestuurd naar turbines die tot 210.000 kilowatt aan elektriciteit kunnen opwekken.
Ondanks dat deze weg gelist staat op dangerousroads.org en incidentele tragische ongevallen (zoals het verlies van een Poolse vrouw tijdens mijn bezoek, wat niet direct gerelateerd was aan de weg zelf), blijft Lysevegen een onvergetelijke route. Met zijn 27 haarspeldbochten en een totale lengte van ongeveer 32 kilometer, biedt het een uitdagende maar adembenemende ervaring voor elke avontuurlijke reiziger.
www.dangerousroads.orgAls je op zoek bent naar een pad dat een bescheiden uitdaging biedt maar ongetwijfeld tien keer zo mooi is als je kan voorstellen, dan is een ervaring op Lysevegen iets dat je niet snel zult vergeten.
Kjerag of Kiragg is een berg in de gemeente Sandnes in de provincie Rogaland in Noorwegen. De 1.110 meter hoge berg ligt aan de zuidkant van de Lysefjorden, net ten zuidwesten van het dorpje Lysebotn. De noordkant is een massieve klif die 984 meter bijna recht naar beneden de fjord in duikt, wat het een spectaculair gezicht maakt dat veel bezoekers trekt. Een andere toeristische attractie, de Kjeragbolten, een 5 kubieke meter grote steen geklemd tussen twee rotsen, bevindt zich op de berg. Het probleem is dat het te beroemd is voor mij, je leest veel artikelen over mensen die in de rij staan om hun foto te kunnen maken, en je zult veel mensen op hun slippers tegenkomen die naar dit punt lopen…wat, in de rij staan?? Nee nee, dat is niets voor mij. Een ander beroemd punt is de Kjeragfossen waterval die van de berg naar de fjord stort. Het is een van de hoogste watervallen ter wereld. Maar omdat Kjerag een populaire wandelbestemming is, gaan sommigen daarheen omdat Preikestolen te druk is geworden, sommigen om op de Kjeragbolten te springen en sommige BASE-jumpers van over de hele wereld komen daar om van de hoge kliffen te springen. Kjerag is ook een populaire klimbestemming, met veel moeilijke routes die zijn steile wanden beklimmen.
De gemakkelijkste klim begint bij het bezoekerscentrum Øygardsstølen, met een wandeling van 2,5-3 uur heen en terug. Vanuit Stavanger is het ongeveer 2 uur rijden (gesloten in het winterseizoen). Men kan ook de toeristenveerboot van Lauvvik naar Lysebotn nemen in de zomer. De beste periode voor wandelingen wordt beschouwd als laat juni tot september, afhankelijk van de sneeuwcondities.
Oh ja, beste vrienden…er is iets dat me compleet gek maakt tijdens mijn reizen en dat is mensen die stenen stapelen in van die zogenaamde leuke torentjes. Hier zie je ook 100 stapels samen, waarom is dit nodig? In IJsland heb ik er ooit één gemaakt omdat een route niet meer zichtbaar was en dat is waarvoor deze steenhopen oorspronkelijk bedoeld waren. Om je te kunnen oriënteren op ongemarkeerde routes als je een stukje terug moet lopen, of om de richting aan te wijzen aan de mensen die ooit na jou zullen komen.
Kjeragbolten
Zoals ik al zei, de Kjeragbolten is een kei van 5 kubieke meter (180 kubieke voet) die vastzit in een bergspleet aan de rand van de Kjeragberg. Het is mogelijk om zonder uitrusting op de rots te lopen, maar er is een directe afgrond van 241 meter (791 voet) recht naar beneden en dan nog een helling van 735 meter (2.411 voet) naar de Lysefjorden. De naam betekent “Kjerag Kei”.
Kjeragfossen
De Kjeragfossen is een van de hoogste watervallen in Noorwegen en een van de hoogste ter wereld. Het is een stortwaterval die meestal maar ongeveer 5 maanden per jaar actief is. En dat is waarom deze waterval minder bekend is. Kjeragfossen is zeker de moeite waard om in de winter en lente te zien. In de zomer en herfst droogt hij regelmatig op, dus sommige mensen zijn teleurgesteld als ze hier komen. Soms stroomt hij weer na zware regenval… maar het is waar, wat je nu denkt –> het is niet hetzelfde. Maar toch, als je de wandeling maakt verwacht dan niets en je zult beloond worden met een prachtig uitzicht.
Beste tijd: Als je de waterval in al zijn glorie wilt zien, met veel stromend water vanaf 715 meter hoogte, dan moet je hier in de lente zijn. Dan smelt veel van de sneeuw en is de waterstroom op zijn grootst. En als je veel toeristen wilt vermijden, is het handig om de wandeling naar Kjerag vroeg te beginnen. Neem een picknick mee, de Kjeragfossen is de ultieme plek voor een lunchpauze.
note; ik heb deze niet bezocht omdat er letterlijk 2 bussen net stopte om het te bezoeken.