Op een bescheiden, koude avond bereikte ik de meest noordelijke vuurtoren ter wereld op het vasteland, Slettnes Fyr (Fyr is het Noors voor vuurtoren). De duisternis viel snel, dus besloot ik mijn diner uit te stellen en eerst wat foto’s te maken. Ik voelde nog steeds de vermoeidheid in mijn benen van de vorige avond; je zou kunnen zeggen dat ik een wilde nacht had gehad, oké, ik had niet veel geslapen. Maar dat is een iets ander verhaal. Ik werd gedwongen om te vluchten voor een roedel wolven. (Dat verhaal alleen is al een post waard.) Ik kan alleen met zekerheid zeggen , ik was gewoon op het verkeerde moment op de verkeerde plaats, en ik wilde dat niet opnieuw meemaken.
Ondanks de ijzige kou en de bijtende wind genoot ik echt van het moment. Toen ik besloot dat ik genoeg foto’s had gemaakt, liet ik de achterklep van mijn 4×4 zakken om mijn avondmaaltijd voor te bereiden. Terwijl ik naar de lucht keek en de kou voelde, zei ik tegen mezelf: “Het voelt vreemd. Wanneer de wind zo aanvoelt (innerlijk gevoel), zie ik meestal het Noorderlicht.” Ik hoopte dat de wolken wat meer zouden opklaren, zodat ik een mooie avond kon hebben.
Terwijl ik aan het koken was, dwaalden mijn gedachten af naar de perfecte foto die ik wilde maken, iets wat niet vaak gebeurt als het zo koud is. Totdat… ik plotseling schrok van geritsel. Ik dacht bij mezelf: “Niet weer,…”. Maar daar stond ineens een jonge vos. Hij toonde geen angst voor mijn aanwezigheid en ging ongeveer vijf meter verderop zitten, wachtend. Het was duidelijk dat toeristen dit kleine dier waarschijnlijk in het verleden hadden gevoerd. Ik begreep niet waarom mensen wilde dieren niet gewoon wild konden laten zijn.
Ondanks de adviezen van dierenwelzijnsorganisaties om wilde dieren niet te voeren, doen sommige mensen het toch. Waarom? Ik probeerde de kleine vos weg te jagen door te sissen en stevig met mijn voet op de grond te stampen, maar het had totaal geen effect! Ik besloot het te negeren, maar bleef op mijn hoede, verwachtend dat de moeder ineens zou verschijnen met haar sluwe vossenkuren. Maar dat gebeurde niet. De ijzige wind nam toe, of misschien was het gewoon de vermoeidheid, en ik besloot me in te pakken en voor mijn auto te gaan zitten. Volgens een app die ik gebruikte, was er een KPI-index van 3+, wat meestal aangeeft dat er een kans is om het Noorderlicht (Aurora Borealis) op deze breedtegraad te zien.
Ik hoefde niet lang te wachten. Rond 11 uur zag ik vage veerachtige wolken verschijnen. Maar wat veel mensen niet weten, is dat dit geen veerachtige wolken zijn, maar een teken dat het Noorderlicht aanwezig is. Als je je camera een paar seconden op deze wolken richt, zie je dat ze groen worden op de camera, hoewel de kleur niet met het blote oog zichtbaar is. Ik pakte mijn camera en positioneerde mezelf zo dat ik het Noorderlicht boven de vuurtoren kon observeren. En toen hoopte ik dat het Noorderlicht door zou breken…
Terwijl ik alles aan het opzetten was, hoorde ik opnieuw geritsel in de pikdonkere nacht. Het was net genoeg om me kippenvel te geven… Je kunt het waarschijnlijk al raden – daar was de kleine vos weer. Ik voelde me niet helemaal op mijn gemak met wilde dieren om me heen ‘s nachts, maar ik probeerde het te negeren. De vos bleef echter naar me staren, alsof hij iets van me wilde.
Ik probeerde het zoveel mogelijk te negeren omdat ik echt een foto met het Noorderlicht wilde maken. Het Noorderlicht brak uiteindelijk door, maar niet op de manier waarop ik had gehoopt. Het verscheen alleen in korte uitbarstingen van 15 tot 20 seconden per keer, nooit direct boven de vuurtoren. Het was zo frustrerend omdat het een geweldige foto had kunnen zijn.
Ik wilde ook niet te ver van mijn auto blijven voor een mogelijk betere positie, gezien het avontuur van de vorige nacht nog vers in mijn geheugen zat, en ik me nog steeds behoorlijk ongemakkelijk voelde. Ik wist dat wolven meestal niets doen, maar een hele roedel… Je weet maar nooit…
Terwijl ik probeerde mijn teleurstelling over de minder dan ideale Noorderlichtfoto te verwerken, viel me iets op. De kleine vos die al die tijd om me heen had gezworven, begon speels rond te springen alsof het Noorderlicht een disco was. Ik glimlachte terwijl ik de kleine vos gekke trucjes zag uithalen, en ik besefte dat sommige dingen niet vastgelegd hoeven te worden om gewaardeerd te worden. Soms zijn de meest speciale momenten degene die alleen in onze herinneringen bestaan.
Met een gevoel van voldoening en dankbaarheid keerde ik terug naar mijn auto. Hoewel mijn Noorderlichtfoto misschien niet was geworden zoals ik had gehoopt, had ik iets veel waardevollers gekregen: een onverwachte ontmoeting met de wilde schoonheid van de natuur en een band met een nieuwsgierige vos die me liet zien dat sommige momenten gewoon onvergetelijk zijn zonder de tussenkomst van een lens.
Betreffende Slettnes Fyr:
IS HET TOEGANKELIJK MET EEN CAMPER?
Als je voorzichtig rijdt, is de weg zelfs voor campers toegankelijk. Houd er rekening mee dat er slechts een paar voertuigen kunnen parkeren! Tijdens het seizoen zijn er meestal een paar campers die hier overnachten.
WEER:
Gemiddeld variëren de temperaturen tijdens de zomermaanden (juni, juli en augustus) van ongeveer 5°C tot 15°C. Dit zijn de warmste maanden van het jaar, maar het kan nog steeds behoorlijk koel aanvoelen, vooral door de invloed van de nabijgelegen oceaan.
In de wintermaanden (december, januari en februari) kunnen de temperaturen onder het vriespunt dalen, met gemiddelde temperaturen die variëren van ongeveer -5°C tot -15°C.
De Barentszzee bevriest gedeeltelijk in de winter, vooral in de noordelijke delen dicht bij de kust van Noorwegen en Rusland. Echter, het water in de Barentszzee is over het algemeen relatief warm door de invloed van de Golfstroom, een warme oceaanstroom die vanuit de Atlantische Oceaan komt. Hierdoor blijft een groot deel van de Barentszzee in de winter ijsvrij, zelfs in de noordelijke regio’s.
In de koudste maanden van het jaar kan er echter ijs ontstaan in de kustgebieden van de Barentszzee, inclusief delen van de Noorse kust. Deze ijsvorming kan van jaar tot jaar variëren afhankelijk van de specifieke weersomstandigheden en temperaturen. In sommige jaren kan het ijs verder reiken dan in andere jaren, waardoor de zee tijdelijk gedeeltelijk of volledig bevriest.
Verblijf in een Betoverende Vuurtoren – Slettnes Fyr
Droom je ervan om te slapen op een unieke en betoverende locatie? Vind rust in de historische vuurtoren Slettnes Fyr, gelegen langs de adembenemende kustlijn van Noorwegen. Word wakker met het geluid van golven en geniet van panoramische uitzichten op de oceaan. Boek je verblijf hier:
Een ervaring die je nooit zal vergeten!
Laten we beginnen met een leuk feit: Slettnes Fyr ligt ongeveer 70 km (43,5 mijl) hemelsbreed van Nordkapp, maar als je erheen wilt rijden (of lopen), moet je een afstand van 438 km (272 mijl) afleggen, wat ongeveer 6,5 uur rijden zonder stops kost—hoewel het bijna onmogelijk is om niet te stoppen, gezien alle schoonheid die je onderweg tegenkomt.
Veel mensen geloven vaak dat de Kjølnes vuurtoren in Gamvik, Noorwegen, op het eiland Magerøya, de meest noordelijke vuurtoren op het vasteland is. Maar bij nader onderzoek van de coördinaten blijkt dat de Slettnes vuurtoren (Slettnes Fyr) eigenlijk die titel draagt. Gelegen op ongeveer 71.0789° N breedtegraad, ligt Slettnes Fyr iets noordelijker dan de Kjølnes vuurtoren, die op ongeveer 70.9877° N breedtegraad staat.
Nu, laten we het hebben over de Knivskjellodden Vuurtoren. Hoewel de coördinaten (Breedtegraad: 71.1857° N & Lengtegraad: 25.7844° E) kunnen suggereren dat dit de meest noordelijke vuurtoren is, is dat niet helemaal nauwkeurig. Deze vuurtoren bevindt zich op het Knivskjellodden schiereiland, dat verbonden is met het eiland Magerøya. Aangezien Magerøya via een tunnel met het vasteland is verbonden, beschouw ik het als een eiland, en daarom blijf ik erbij dat de meest noordelijke vuurtoren op het vasteland de Slettnes Fyr is.
Als we ons perspectief echter verbreden buiten het vasteland, ontdekken we de meest noordelijke vuurtoren ter wereld op het afgelegen eiland Magerøya in de Noordelijke IJszee. Deze vuurtoren, bekend als de Knivskjellodden Vuurtoren, staat hoog op een klif aan de noordelijke punt van het eiland. Het dient als een belangrijk navigatiepunt voor schepen die de Noordelijke IJszee bevaren.
Dus, terwijl de Slettnes Fyr trots de onderscheiding draagt van de meest noordelijke vuurtoren op het vasteland, claimt de Knivskjellodden Vuurtoren op het eiland Magerøya de titel van de meest noordelijke vuurtoren ter wereld. Spoiler alert: de Knivskjellodden Vuurtoren is eigenlijk slechts een paar kubieke meters groot.
Bij het verkennen van de betoverende schoonheid van de Slettnes vuurtoren is het interessant om te realiseren dat er meer noordelijke vuurtorens zijn die navigatie en veiligheid op zee ondersteunen. Deze vuurtorens dienen als bakens van licht in de uitgestrekte noordelijke wateren, en hun historische en functionele betekenis maakt ze fascinerende bestemmingen voor avontuurlijke reizigers en liefhebbers van maritieme geschiedenis.
Geschiedenis van Slettnes Fyr
De Slettnes vuurtoren, gebouwd tussen 1903 en 1905, bevindt zich op een afgelegen locatie aan de kust van de Barentszzee. De vuurtoren, die ongeveer 35 meter hoog is, staat majestueus op een klif en kijkt uit over de uitgestrekte oceaan. Het is een van de oudste operationele vuurtorens in Noorwegen. De eerste vuurtorenwachters die dienst deden bij Slettnes Fyr waren Olaus Nikolai Danielsen en zijn vrouw Ingeborg. Ze verhuisden naar deze afgelegen plek om de vuurtoren te bemannen en voor het licht en de apparatuur te zorgen.
In 1929 werd de oorspronkelijke houten vuurtoren vervangen door een nieuwe betonnen toren. Deze verplaatsing was noodzakelijk omdat de oorspronkelijke locatie te dicht bij de klifrand lag, wat een risico op erosie vormde. Deze vuurtoren bleef een tijdje staan en vervulde zijn waardevolle rol tot 1944, toen terugtrekkende Duitse troepen het station opbliezen, maar het onderste deel van de vuurtoren bleef intact. Als gevolg hiervan is Slettnes nu de enige gietijzeren toren in Finnmark—de andere vuurtorens werden herbouwd in beton. In 1998 werd de vuurtoren beschermd als cultureel monument.
In 2005 werd de Slettnes vuurtoren geautomatiseerd, waardoor permanente vuurtorenwachters overbodig werden. Het licht en andere apparatuur worden nu op afstand bediend. De belangrijkste functie van de vuurtoren is het markeren van de noordelijke ingang van de Barentszzee en het begeleiden van schepen die door dit gebied navigeren. Het licht van de vuurtoren heeft een bereik van ongeveer 17 zeemijlen, wat cruciaal is voor de scheepsnavigatie in deze uitdagende en ruige wateren.
Natuurlijke Schoonheid en Behoud
Naast zijn maritieme functie biedt de locatie van de Slettnes vuurtoren adembenemende uitzichten op de omliggende natuurlijke landschappen, met rotsachtige kustlijnen en imposante bergen op de achtergrond. Voor veel mensen wordt het een van hun favoriete bestemmingen zodra ze er zijn geweest. Hoewel de weg ernaartoe niet geasfalteerd is, draagt dit bij aan het avontuur en verhoogt het de aantrekkingskracht van de vuurtoren als een afgelegen baken.
Als historisch en cultureel erfgoed is de Slettnes vuurtoren een tastbare herinnering aan de rijke maritieme geschiedenis van Noorwegen. Bezoekers kunnen de vuurtoren bezichtigen en het bijbehorende bezoekerscentrum verkennen. Het centrum is meestal alleen geopend tijdens het toeristische hoogseizoen, dat meestal van juni tot augustus loopt. Hier kunnen bezoekers meer te weten komen over de geschiedenis en functie van de vuurtoren. Het is een unieke plek om te ervaren, vooral voor liefhebbers van maritieme geschiedenis en prachtige kustlandschappen.
Het gebied rond Slettnes Fyr is niet alleen een paradijs voor vogelaars, maar ook een belangrijk natuurbehoudsgebied. Het biedt een toevluchtsoord voor diverse vogelsoorten, waaronder de majestueuze zeearend, en wordt omringd door beschermde natuurgebieden die bijdragen aan het behoud van flora en fauna.
Er zijn speciale vogelkijkhutten in de buurt ontworpen om vogelaars een optimale ervaring te bieden. Vanuit deze hutten kunnen ze in alle rust en comfort vogels in hun natuurlijke habitat observeren. Naast de zeearend kunnen vogelaars zeldzame trekvogels en inheemse vogelsoorten spotten die het gebied als hun thuis beschouwen. Hier enkele voorbeelden.
Atlantische Papegaaiduiker (Fratercula arctica): Deze iconische zeevogel staat bekend om zijn kleurrijke snavel en zijn vermogen om onder water te “vliegen” met zijn vleugels tijdens het zoeken naar vis.
Alk (Alca torda): Een andere bekende zeevogel, herkenbaar aan zijn zwart-witte verenkleed en felrode snavel. Alken nestelen vaak op kliffen en brengen hun tijd door op zee, waar ze zich voeden met vis.
Noordse Stern (Sterna paradisaea): Deze elegante trekvogel heeft lange, slanke vleugels en staat bekend om zijn indrukwekkende jaarlijkse migraties van Arctische broedgebieden naar Antarctische wateren.
Eidereend (Somateria mollissima): Een grote zee-eend met opvallend verenkleed. Het mannetje heeft een witte borst en zwarte kop, terwijl het vrouwtje een bruin verenkleed heeft. Eidereenden broeden vaak in kolonies langs de kust.
Drieteenmeeuw (Rissa tridactyla): Een kleine meeuwensoort met een zwarte kop, witte veren en gele poten. Ze nestelen op kliffen en voeden zich voornamelijk met vis.
Sneeuwgors (Plectrophenax nivalis): Een zangvogel die tijdens de winter naar de kustgebieden van Noorwegen migreert. Het mannetje heeft een wit verenkleed met zwarte strepen, terwijl het vrouwtje een meer grijsachtige kleur heeft.
Natuurbescherming en Behoud
Hoewel Slettnes Fyr zelf geen officieel beschermd natuurreservaat is, draagt het bij aan de waarde en betekenis van de omliggende beschermde gebieden. Het is een plek waar vogels en andere dieren gedijen en in harmonie met de natuurlijke omgeving leven. Dit biedt natuurliefhebbers de kans om te genieten van de prachtige diversiteit van de Noorse fauna.
Verantwoord Bezoek
Als bezoekers is het essentieel om de lokale regels en richtlijnen met betrekking tot natuurbescherming te respecteren. Door verantwoordelijk gedrag en respect voor het milieu kunnen we bijdragen aan het behoud van deze waardevolle natuurlijke gebieden, zodat toekomstige generaties kunnen blijven genieten van de prachtige vogels en adembenemende landschappen rond Slettnes Fyr.