“Toen we dit gebergte bezochten, wisten we dat het weer mooi zou zijn, en rijden door de mist voegde een extra dimensie toe. Ondanks dat het oktober was, waren de temperaturen op het strand nog bijna 30 graden, hoewel het hier merkbaar koeler was (wat logisch is). Het is belangrijk om te weten dat de route naar Štirovnik perfect te doen is met mijn Hilux, maar een groter voertuig zou niet passen. Ook belangrijk om te weten is dat de radiotoren bemand is en fotograferen in een groot deel van het gebied niet is toegestaan! Deze trip is NIET geschikt voor een camper; het is gewoon te groot. Begin niet aan iets waar je later spijt van krijgt. (bekijk in mijn video hoe smal de weg is waarop je moet omdraaien, het is een eenrichtingsweg!)
Jezerski vrh: is wel te doen met een camper, er is een kleine parkeerplaats.”
Lovćen is de naam van een berg en nationaal park in het zuidwesten van Montenegro. De berg strekt zich uit van de Adriatische Zee tot de Baai van Kotor. De berg heeft twee toppen: Štirovnik (1749 m) en Jezerski vrh (1657 m).
Het ligt in de Balkanbergen, die op hun beurt deel uitmaken van de bergketen van de Dinarische Alpen.
De Dinarische Alpen, of Dinaridi, zijn een bergketen langs de Adriatische kust. De bergketen bestaat uit karst en kalksteen, waarin veel grotten zijn geërodeerd. De Dinarische Alpen maken deel uit van een grote bergketen, die ook de Alpen en de Karpaten omvat.
Er is relatief weinig vegetatie in de Dinarische Alpen. Dit komt door de onvruchtbare bodem van karst en kalksteen. Richting Slovenië ligt er een dunne laag bodem boven het kalksteen, waardoor daar lichte vegetatie groeit
Lovćen vormt echter een unieke uitzondering op dit.
De berghellingen zijn rotsachtig met talloze spleten, putten en diepe depressies, wat het geheel een specifiek uiterlijk geeft. Omdat Lovćen op de grens van de zee en het vasteland ligt, wordt de berg door beide klimaten beïnvloed. Hierdoor heeft zich een ander biologisch systeem ontwikkeld op de berg. Er komen 1158 plantensoorten voor, waarvan vier endemisch zijn.
Ik reed met mijn 4×4 naar Štirovnik. Op een bepaald punt is het echter duidelijk aangegeven dat het maken van foto’s niet is toegestaan. Dit is logisch, aangezien je je zonder enige andere aanwezigheid in militair gebied bevindt. (Dit wordt duidelijk aangegeven op de kaarten van het personeel.)
In mijn carrière ben ik vaak mensen tegengekomen die zich nergens iets van aantrekken en doen alsof ze het niet wisten… Maar laat me je hiermee helpen. Dat hoeft hier niet. Ik heb met eigen ogen gezien wat ze doen met mensen die zich nergens iets van aantrekken. Voor hen is het simpel: hoewel sommigen corrupt zijn, als je de regels volgt die het land van je vraagt, moet je die volgen. Als je het niet eens bent met deze regels, moet je het land niet bezoeken. Als je de regels niet leuk vindt, moet je bereid zijn de gevolgen te dragen. En om het mild uit te drukken, die zijn zeer brutaal! En denk eraan als je opgepakt word met het oog op spionage ….is het dat wel waard?
Dus legde ik mijn camera opzij, parkeerde het voertuig en maakte een wandeling te voet. De ervaring… het was gewoon WOW… anders… adembenemend.
Daarna reden we naar het mausoleum.
Het grootste en belangrijkste monument van het park is het mausoleum van Petar Petrović Njegoš, prins-bisschop van Montenegro, toeristisch gezien in ieder geval. De locatie op de top van Jezerski vrh werd door Njegoš zelf gekozen.
Hij wilde echter begraven worden in de kapel die hij zelf had gebouwd. Dit werd gedaan, maar de kapel werd vernietigd toen het Oostenrijks-Hongaarse leger het land binnenviel. De overblijfselen van de Prins-Bisschop werden overgebracht naar een klooster in Cetinje. In de jaren 1920 herbegraven door koning Alexander in de herbouwde kapel. Echter, de toenmalige communistische machthebbers in Montenegro vernietigden de kapel om een monumentaal mausoleum op te richten, ontworpen door Ivan Meštrović.
In de jaren 1970 klaagden veel Joegoslavische publieke figuren, zowel van Servische als niet-Servische afkomst, dat ze het barbaars vonden om de laatste wil van Njegoš te negeren.
Je kent me nu wel, het mausoleum is net iets te toeristisch. Het heeft iets, maar aan de andere kant ook weer niet. Als je gaat, kan ik alleen maar zeggen dat er een paar paden zijn die niemand neemt… volg ze… en, net als ik, zul je verrast worden.